سوره قارعه

ترجمه:                                             آیه 11– 1   

1 . آن حادثه کوبنده ،

2 . و چه حادثه کوبنده ای ؟!

3 . و تو چه میی دانی حادثه کوبنده چیست؟

4 . روزی که مردم مانند پروانه های پراکنده به هر سو می دوند.

5 . و کوهها مانند پشم رنگین حلاجی شده می گردد.

6 . (در آن روز ) کسی که ترازو های اعمالش سنگین است.

7 . در یک زندگی خشنود خواهد بود

8 . و اما کسی که ترازو هایش سبک است.

9 . پناهگاهش « هاویه » ( دوزخ) است.

10. و تو چه می دانی هاویه چیست؟

11. آتشی است سوزان.

فضیلت تلاوت

 این سوره به کلی از معاد و مقدمات آن سخن می گوید ،با تعبیراتی کوبنده و بیانی تکان دهنده ، و انذار و هشداری صریح و روشن ، و سرانجام انسان ها را به دو گروه تقسیم می کند .

گروهی که اعمالشان درمیزان عدل الهی سنگین است و پاداششان زندگانی سراسررضایت بخش درجواررحمت حق وگروهی که اعمالشان سبک وکم وزن است و سرنوشتشان آتش داغ و سوزان جهنم.

در فضیلت آن همین بس که در حدیثی از امام باقر (ع) می خوانیم :

«کسی که سوره قارعه را بخواند خداوند متعال او را از فتنه و ایمان آوردن به او حفظ می کند، و او را در قیامت از چرک جهنم دور دارد انشاء الله .»

نام این سوره یعنی« قارعه » از آ یه اول آن گرفته شده است.« این سوره تهدید به عذاب قیامت و بشارت به ثواب آن است ولی جانب تهدیدش بر بشارتش می چرخد و این سوره در مکه نازل شده است. »

سوره مبارکه القارعه ، از سوره های کوچک قرآن است . از سوره های مکیه شمرده شده است و با یک نوع آهنگ هشدار دهنده انذار کننده .

 اول می فرماید « القارعه »و این جم له ای است که از نظر لفظی یک کلمه بیشتر ندارد. یعنی آن کوبنده در جمله بعد،به صورت سوال مطرح می شود یعنی آن کوبنده چیست ؟ جمله سوم که آیه سوم است ، به منزله پاسخ به این سوال است و می فرماید چه می دانی تو که قلرعه چیست ؟ مثل این که بگوئیم مپرس. یعنی مسئله مهم تر از این است که به وصف و بیان در آید .در آیات بعدی پس از آن که جواب منفی می دهد به چیستی قارعه به صورت سوال مطرح فرمود: که آن در هم کوبنده چیست ؟سوال از چیستی است به اصطلاح متقین، می گویند: سوال های پرسش هایی که انسان در باره اشیا می کند، به مناسبت انواع مجهولاتی که انسان در باره اشیا دارد،آن سوالات هم مختلف است و انواعی را تشکیل می دهد. مثلا یک وقت انسان می خواهد ببیند در همان علامتهای استفهامی که در هر زبانی هست و در زبان فارسی خود ما هم هست.

با تعبیراتی که در آیه (2*3) آمده که حتی به پیامبر اکرم (ص) گفتند : تو چه می دانی آن حادثه سخت و کوبنده چیست، روشن می شود که این حادثه کوبنده به قدری عظیم است که ابعادش به فکر هیچ کس نمی رسد.

به هرحال بسیاری از مفسران گفته اند که « قارعه» یکی از نام های قیامت است ، ولی درست روشن نساخته اند که آیا این تعبیر اشاره به مقدمات قیامت می باشد که عالم دنیا در هم کوبیده می شود، خورشید وماه تاریک می گردد ، و در یا ها بر افروخته می شود ، اگر چنین باشد انتخاب نام « قارعه » برای این حادثه دلیل آن روشن است .

توصیف آن روز عجیب چنین میگوید:« همان روزی که مردم مانند پروانه هایی پراکنده و سرگردان به هر سو میروند.» تشبیه به پروانه به خاطر آن است که پروانه ها معمولا خود را دیوانه وار به آتش می افکنند و می سوزانند ، بدکاران  نیز خود را در آتش جهنم می افکنند .

طبق آیات مختلف قرآن کوهها در آستانه قیامت نخست  به حرکت درمی آیند بعد درهم کوبیده و متلاشی می گرند و سر انجام به صورت غباری در آسمان در می آیند که در آیه مورد بحث آنرا تشبیه به پشم های رنگین حلاجی شده کرده است ، پشم هائی که همراه تندباد حرکت کنند و تنها رنگی از آنها نمایان باشد ، و این آخرین مرحله متلاشی شدن کوه ها است.

این تعبیر ممکن است اشاره به رنگ های مختلف کوه ها نیز باشد ، چرا که کوه ها روی زمین هر کدام رنگ خاصی دارند.به هر حال این جمله گواه بر آن است که آیات فوق از مراحل نخستین قیامت یعنی مرحله ویرانی و پایان جهان سخن می گوید.